Επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας στο Σελλά Μεσσηνίας

 

Επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας θα πραγματοποιηθούν στο Σελλά Μεσσηνίας.

 

25η Μαρτίου στο Δημοτικό Σχολείο Σελλά Μεσσηνίας.
Δάσκαλοι: Αθανάσιος Καλογερόπουλος και Ελένη Καλογεροπούλου.
Την Φωτογραφία απέστειλε η Ρεκούμη (Στρατικοπούλου) Αναστασία. Ευχαριστούμε Πολύ.
[Όποιος/α θυμάται το Σχολικό Έτος παρακαλούμε να μας ενημερώσει].

 Μετά από εισήγηση του κ. Δημητρόπουλου Δημητρίου (Μίμη), προέδρου της επιτροπής της Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα Σελλά Μεσσηνίας, και μετά από κοινό αίτημα που απεστάλη στο Δήμο Τριφυλίας από τους τρεις φορείς του χωριού μας:

α) Την Τοπική Κοινότητα Σελλά του Δήμου Τριφυλίας
β) Το Σύλλογο των Απανταχού Σελλαίων «Η Αγία Τριάς»
γ) Την επιτροπή της Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα Σελλά,
θα πραγματοποιηθούν στο Σελλά Μεσσηνίας διήμερες εκδηλώσεις στις 14 και 15-9-2021 με αφορμή την επέτειο των διακοσίων (200) χρόνων από την απελευθέρωση της Ελλάδας σε συνδυασμό με την εορτή του Αγίου Νικήτα του Μεγαλομάρτυρα στην ομώνυμη Ιστορική Ιερά Μονή.

Συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο τρέχοντος έτους απεστάλη από τους προαναφερόμενους φορείς έγγραφο στο Δήμο Τριφυλίας με θέμα: «Συμμετοχή της Τοπικής Κοινότητας Σελλά στις εορταστικές εκδηλώσεις με αφορμή τα διακόσια( 200) χρόνια από την Επανάσταση του 1821».

 Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τριφυλίας κατά τη συνεδρίαση της 18/3/2021 ενέκρινε ομόφωνα τις προτάσεις για τις επετειακές εκδηλώσεις στο Σέλλα.

 Για πληρέστερη ενημέρωση παρατίθεται αυτούσιο το σχετικό έγγραφο: 

                                                                                        Σελλά   08/02/2021
                                                                                  ΠΡΟΣ: ΔΗΜΟ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
                                                                                     ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Παπαευθυμίου Χάιδω                                                                     
Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Σελλά                                    
κινητό: ...............                                                                        

Στρατικόπουλος Νικόλαος
Πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού
Σελλαίων «Η Αγία Τριάς»
κινητό: ...............

Δημητρόπουλος Δημήτριος
Πρόεδρος Επιτροπής Ι.Μ. Αγίου
Νικήτα Σελλά
κινητό: ...............

Θέμα:  Συμμετοχή της Τοπικής Κοινότητας Σελλά, στις εορταστικές εκδηλώσεις με αφορμή τα Διακόσια Χρόνια από την Επανάσταση του 1821.

Με αφορμή τα διακόσια (200) χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση «1821-2021», το Χωριό μας θα συμμετέχει στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου 2021 με 2ήμερες εορταστικές εκδηλώσεις Θρησκευτικού και Εθνικού χαρακτήρα.

Για το Σελλά Τριφυλίας, η 15^η Σεπτεμβρίου μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Νικήτα του Γότθου είναι ξεχωριστή ημέρα- σημαντική θρησκευτική και ιστορική εορτή.

Και τούτο, γιατί την ημέρα αυτή, αφ΄ ενός μεν εορτάζει η Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα Σελλά-Ναός Μοναδικός στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, αφ΄ ετέρου δε την ίδια ημερομηνία (15-09-1827) δηλαδή πριν από διακόσια (200) χρόνια περίπου, οι Πρόγονοί μας – Σελλαίοι μαχητές προσευχήθηκαν όλοι μαζί στο Ναό του Αγίου Νικήτα που είχε κτισθεί κατά την περίοδο (1593-1610) και με τα όπλα στα χέρια αντιμετώπισαν Τούρκικο Απόσπασμα δύο (2) Λόχων πλησίον της Μονής, καθώς μετά την ολοσχερή καταστροφή της τότε κωμόπολης Αετού, πήραν μαζί τους πολλούς κατοίκους ως ομήρους και άρπαξαν αρκετά κοπάδια αιγοπροβάτων για τις επισιτιστικές ανάγκες του στρατεύματός τους στο Μανιάκι, υποχωρώντας για λόγους ασφαλείας προς τις νότιες ορεινές περιοχές του Νομού Μεσσηνίας.

Οι Σελλαίοι μαχητές κατόρθωσαν να διασκορπίσουν και να εξασθενίσουν τους δύο (2) Τούρκικους Λόχους, ενώ παράλληλα τους καθυστέρησαν πολύ, με αποτέλεσμα να δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο να συγκροτηθούν σε ένοπλο σώμα όλοι οι άνδρες των δέκα (10) χωριών του Δήμου Τριπύλης στο χωριό Λυκουδέσι, από το οποίο θα περνούσαν υποχρεωτικά οι Τούρκοι για το Μανιάκι και αφού οχυρώθηκαν στις θέσεις μεταξύ Αγίου Ιωάννου και Αγίου Δημητρίου Λυκουδεσίου, συνέτριψαν το Τούρκικο Απόσπασμα, ελευθερώνοντας τους ομήρους και τα αιγοπρόβατα του Αετού.

Επίσης στο πλαίσιο των εκδηλώσεων εθνικού χαρακτήρα η επιτροπή «ΕΛΛΑΔΑ 2021» αποφάσισε να θέση τη δράση του Ινστιτούτου Πολιτισμού Μεσσηνίας «1821-2021: Δίκτυο Αιωνόβιων Δέντρων Ελληνικής Επανάστασης» υπό την Αιγίδα της και το ενέταξε στο εθνικό πρόγραμμα δράσεων και εκδηλώσεων που συντονίζει η εν λόγω επιτροπή.

Στην Τοπική Κοινότητα Σελλά υπάρχουν υπεραιωνόβια δέντρα, που σχετίζονται με την Ελληνική Επανάσταση και αποτελούν σύμβολο σοφίας, μακροζωίας, Ιερότητας και γενναιότητας.

Ειδικότερα:

1.    Στον προαύλιο χώρο της Ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα Σελλά, που έχει χαρακτηρισθεί ως ΜΝΗΜΕΙΟ με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, υπάρχουν δύο (2) μεγάλα δένδρα «Αριές», τα οποία προϋπήρχαν προ του έτους 1593 που κτίσθηκε η Μονή.

2.    Στη θέση «Κερσίζα» σώζεται μέχρι σήμερα «Ο πλάτανος του Καμπύλια» που χρονολογείται στα 700 χρόνια περίπου.

3.    Στη Θέση «Συμπόσι» υπάρχει «Ο πλάτανος του τσοπάνη» που χρονολογείται στα 500 χρόνια περίπου.

4.    Σε απόσταση 80 μέτρα από το Κοιμητήριο του χωριού μας, επίσης υπάρχουν 3 δένδρα, τα οποία χρονολογούνται περισσότερο από 250 χρόνια.

 Τα προαναφερόμενα δέντρα κατέχουν διαχρονική κεντρική θέση στις ψυχές όλων των Σελλαίων, γιατί οι ρίζες τους ποτίστηκαν με τα δάκρυα των προγόνων μας, κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα και έχουν καταστεί αυτόπτες μάρτυρες σημαντικών ιστορικών γεγονότων σχετιζομένων με την Ελληνική Επανάσταση.

Συγκεκριμένα οι δύο (2) «Αριές» που βρίσκονται στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα Σελλά, τις οποίες όλοι οι Σελλαίοι διατηρούμε «ως κόρην οφθαλμού», αποτελούν βαριά κληρονομιά των προγόνων μας σε μας τους νεώτερους, αλλά και στις επερχόμενες Σελλαίικες γενιές.

Και τούτο, γιατί κάτω από αυτά τα δένδρα γονάτισαν οι Σελλαίοι πολεμιστές και με δάκρυα στα μάτια, προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Άγιο Νικήτα, προκειμένου να τους βοηθήσει στην αντιμετώπιση του Τούρκικου Αποσπάσματος , όπως προαναφέρεται.

Κατόπιν των ανωτέρω οι τρεις φορείς, η Τοπική Κοινότητα Σελλά - Ο Σύλλογος των Απανταχού Σελλαίων και η Επιτροπή Ι.Μ. Αγίου Νικήτα, επιθυμούμε να συμμετέχουμε στις δράσεις και εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση.

Προτείνουμε την Τρίτη 14/09/2021 παραμονή εορτασμού της Ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα Σελλά:

α) Μετάβαση από το Σελλά στην εκκλησία του Αγίου Νικήτα με πεζοπορική διαδρομή, για όσους επιθυμούν, όπως τα παλιά χρόνια από το μονοπάτι που οδηγεί από το χωριό μας μέχρι το μοναστήρι, μέσα από τις καταπράσινες Αριές και Βελανιδιές του Αϊ Λιά. χρόνος εκκίνησης 14-09-2021 ώρα 16:00 από το Λαογραφικό μας Μουσείο. Τηλέφωνο για συμμετοχή: 6972110504.

β) Μέγας πανηγυρικός εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας: 18:00 – 19:30

Ως κορύφωση των εκδηλώσεών μας, προτείνουμε την Τετάρτη 15/09/2021 ημέρα εορτασμού της Ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα Σελλά, όπου θα δοθεί ο χαρακτήρας Θρησκευτικής και Εθνικής Πανήγυρης με το ακόλουθο πρόγραμμα:

1) Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα.

2) Εγκαίνια παράδοσης του έργου της Περιφέρειας Πελοποννήσου «Διαμόρφωση - Κατασκευή περιβάλλοντος χώρου Ιεράς Μονής Αγίου Νικήτα».

3) Εκδήλωση - προβολή ντοκιμαντέρ και βίντεο για τα αιωνόβια δέντρα που υπήρξαν μάρτυρες ιστορικών γεγονότων της Ελληνικής Επανάστασης, κάτω από τις δύο (2) Αριές του προαυλίου της Μονής με ανάλογη αφήγηση, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Πολιτισμού Μεσσηνίας, το οποίο ασχολείται επιστημονικά με την έρευνα ιστορικής τεκμηρίωσης σχετικά με τους περιβαλλοντικούς και πολιτισμικούς θησαυρούς του Νομού Μεσσηνίας.

Τα προαναφερόμενα αιωνόβια δέντρα θα σημανθούν με ειδικό μεταλλικό λογότυπο, που θα φιλοτεχνήσει αφιλοκερδώς η καταξιωμένη ομογενής καλλιτέχνιδα Joanna Kordos με καταγωγή από τη Μεσσηνία, η οποία ζει μόνιμα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.

4) Προσφορά εδεσμάτων στους προσκεκλημένους και σε όλο το εκκλησίασμα στο προαύλιο της Μονής (αν επιτρέπεται λόγω της πανδημίας).

5) Μετάβαση στο χωριό μας για αποκάλυψη μαρμάρινων επιγραφών στο Ηρώο με τα ονοματεπώνυμα Σελλαίων πολεμιστών που συμμετείχαν στις μάχες της Ελληνικής Επανάστασης (Τριπολιτσά - Δερβενάκια - Φρούριο Πάτρας - Μεσσηνιακά Φρούρια, Νεόκαστρο - Λάλα – Μανιάκι κτλ), όπως αυτά προκύπτουν από επίσημα στοιχεία των Γενικών Αρχείων του Κράτους.

6) Ξενάγηση στο Λαογραφικό Μουσείο.

7) Ομιλία για τον εορτασμό των διακοσίων (200) χρόνων «1821 - 2021» από την απελευθέρωση της Ελλάδος.

8) Απαγγελία ποιημάτων σχετικών με τον εορτασμό της Ελληνικής Επανάστασης 1821.

9) Παραδοσιακοί χοροί από χορευτικό συγκρότημα Τσολιάδων.

10) Κλείσιμο εορτής με ένα ποίημα αναφερόμενο στο Χωριό μας.

  Θα ακολουθήσει δεξίωση, εφόσον αυτό είναι επιτρεπτό, λόγω της υφιστάμενης πανδημίας covid-19.

Παρακαλούμε για την ενημέρωσή σας και τυχόν δικές σας ενέργειες, ευελπιστούντες στην συμπαράσταση του Δήμου μας σε συντρέχουσα περίπτωση.

         Η Πρόεδρος                          Ο Πρόεδρος                               Ο Πρόεδρος
της Τοπικής Κοινότητας                του Συλλόγου                            της Επιτροπής

 Παπαευθυμίου Χάιδω         Στρατικόπουλος Νικόλαος          Δημητρόπουλος Δημήτριος

 

Υ.Γ. Στο πρόγραμμα ενδέχεται να υπάρξουν τροποποιήσεις, ανάλογα με την πανδημία covid-19 και τις καιρικές συνθήκες.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ (ΣΧ. ΕΤΟΣ 1965-1966)

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ (ΣΧ. ΕΤΟΣ 1965-1966)

(Το άρθρο απέστειλε, για την Εφημερίδα του Συλλόγου μας, ο Δημήτριος (Μίμης) Δημητρόπουλος - Ευχαριστούμε Πολύ). 

.../...

Μια μέρα του Μαρτίου τρέχοντος έτους(2021) καθώς δούλευα στο γραφείο του σπιτιού μου στον Άλιμο, για να ξεζαλιστώ, άνοιξα το παλαιότερο άλμπουμ που έχω από τα μαθητικά μου χρόνια στο Σελλά.

Μου τράβηξαν την περιέργεια και τα μάτια μου κόλλησαν σαν μαγνήτης σε τέσσερις (4) ασπρόμαυρες φωτογραφίες, από το Δημοτικό Σχολείο Σελλά.

Η πρώτη είναι από την κατοχή (σχολικό έτος 1942-43)με τα 2/3 των παιδιών ξυπόλητα και το 1/3 των παιδιών με παπούτσια, ανάμεσα στους δύο (3) δασκάλους τους τον συμπατριώτη μας Βασιλόπουλο Παναγιώτη του Γρηγορίου(Καλατζέα) και την Αμπατζίδου Ελένη σύζυγο του Ζουμπούλη Παναγιώτη (Σούγλου), καταγόμενη από τη Βόρεια Ελλάδα και τον Κώστα Λαμπρόπουλο (Κουτρουμπή) που καμαρώνουν τους μαθητές και τις μαθήτριες του χωριού.

Τα παιδιά αυτά λογικά γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1930 και δεν μπορώ να τα αναγνωρίζω, γιατί είμαι μεταγενέστερος (γεννήθηκα το 1958).

 

ΔΑΣΚΑΛΟΙ:
1. Βασιλόπουλος Παναγιώτης του Γρηγορίου (Καλατζέας)
2. Αμπατζίδου Ελένη σύζ Ζουμπούλη Παναγιώτη (Σούγλου)
3. Λαμπρόπουλος Κώστας του Παναγιώτη (Κουτρουμπής).

 ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ τα περισσότερα παιδιά είναι ξυπόλητα.

 Στις τρεις επόμενες φωτογραφίες απεικονίζονται: 1) Η εκδρομή του σχολείου μας στο Κάστρο Κυπαρισσίας 2) Η καλλιέργεια του κήπου του Σχολείου μας από μαθητές της έκτης τάξης στα πλαίσια του μαθήματος Φυσικής Ιστορίας και 3) Οι γυμναστικές επιδείξεις

[Και οι τρεις(3) φωτογραφίες είναι από το σχολικό έτος 1969-1970]

Ημερήσια εκδρομή Δημοτικού Σχολείου Σελλά Μεσσηνίας στο Κάστρο της Κυπαρισσίας με τους Δασκάλους μας Θανάση Καλογερόπουλο και Ελένη Καλογεροπούλου (Σχ. Έτος: 1969-1970)

Καλλιέργεια κήπου Δημοτικού Σχολείου Σελλά Μεσσηνίας από μαθητές της Έκτης Τάξης. Διακρίνονται οι μαθητές Παναγιώτης Ντέντες, Θανάσης Στρατικόπουλος, Τάσος Γαραντζιώτης, Μίμης Δημητρόπουλος, Ανδρέας Δημόπουλος, Μανώλης Αγγελόπουλος, Φώτης Χρονόπουλος (Σχ. Έτος 1969-1970).

Γυμναστικές επιδείξεις στο Δημοτικό Σχολείο Σελλά Μεσσηνίας.
Διακρίνονται οι μαθητές: Ανδρέας Δημόπουλος και Θανάσης Στρατικόπουλος-
Παναγιώτης Ντέντες και Μίμης Δημητρόπουλος-
Τάσος Γαραντζιώτης και Μήτσος Παναγόπουλος από τα αγόρια,
Δήμητρα Παν Αργυροπούλου και Γεωργία Δημ Αργυροπούλου-
Γεωργία Αθ. Τζαβέλλα και Μάρθα Γαραντζιώτη, από τα κορίτσια.
(Σχ. έτος: 1969-1970).  

Με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες, ήρθαν στη σκέψη μου τα μαθητικά μου χρόνια και ιδιαίτερα του σχολικού έτους 1965-1966 που ήμουν μαθητής στη Β΄Τάξη του Δημοτικού Σχολείου Σελλά.

(Σήμερα το Δημοτικό Σχολείο Σελλά έχει κλείσει, ως σχολείο, και ένα μέρος του είναι το ΚΕΠ, ένα άλλο είναι το Γραφείο του/της Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Σελλά και ένα τρίτο έχει μετατραπεί σε Πολιτιστικό Κέντρο).

Εκείνη τη χρονιά φοιτούσαμε στο Δημοτικό Σχολείο Σελλά (65) παιδιά, τα οποία τα θυμάμαι όλα ένα προς ένα, γι’ αυτό και θεωρώ χρέος μου να τα αναφέρω ονομαστικά και κατά τάξη.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕΛΛΑ (ΣΧ.ΕΤΟΣ 1965-1966)

Α΄ΤΑΞΗ (10 ΜΑΘΗΤΕΣ)

Αργυρόπουλος Γεώργιος του Δημοσθένη

Αργυροπούλου Δήμητρα του Παναγιώτη

Γαραντζιώτη Χρυσούλα του Βασιλείου

Γεωργακόπουλος Ιωάννης του Αντωνίου

Γυφτοπούλου Γεωργία του Γεωργίου

Θεοδωροπούλου Σωτηρία του Μιχαήλ

Παναγογιαννόπουλος Γεώργιος του Γεωργίου

Παναγοπούλου Χριστίνα του Δημητρίου

Τζαβέλλα Γεωργία του Αθανασίου

Τζαβέλλα Ευσταθία του Χαριλάου

Β΄ ΤΑΞΗ (15 ΜΑΘΗΤΕΣ)

Αγγελόπουλος Εμμανουήλ του Γεωργίου

Αργυροπούλου Γεωργία του Δημητρίου

Αργυροπούλου Σταυρούλα του Νικολάου

Γαραντζιώτη Δήμητρα του Βασιλείου

Γαραντζιώτη Μάρθα του Φωτίου

Γαραντζιώτης Αναστάσιος του Ιωάννη

Δημητρόπουλος Δημήτριος του Νικολάου

Δημόπουλος Ανδρέας του Θεοφάνη

Μίχα Ιωάννα του Παναγιώτη

Ντέντες Παναγιώτης του Νικολάου

Παναγιωτοπούλου Τούλα του Γεωργίου

Παναγόπουλος Δημήτριος του Παναγιώτη

Παπαευθυμίου Βασιλική του Παναγιώτη

Στρατικόπουλος Αθανάσιος του Παναγιώτη

Χρονόπουλος Φώτιος του Δημοσθένη

 Γ΄ ΤΑΞΗ (11 ΜΑΘΗΤΕΣ)

Αγγελοπούλου Αικατερίνη του Γεωργίου

Αργυροπούλου Γεωργία του Νικολάου

Αργυροπούλου Θεοδώρα του Παναγιώτη

Αργυροπούλου Τούλα του Δημοσθένους

Γεωργακοπούλου Αθανασία του Αντωνίου

Θεοδωροπούλου Αθανασία του Αντωνίου

Ντέντε Ιωάννα του Νικολάου

Παναγοπούλου Ελένη του Δημητρίου

Παναγογιαννοπούλου Δήμητρα του Γεωργίου

Παπαευθυμίου Ευθυμία του Παναγιώτη

Φωτεινογιαννόπουλος Εμμανουήλ του Δημητρίου

 Δ΄ ΤΑΞΗ (8 ΜΑΘΗΤΕΣ)

Αργυροπούλου Κωνσταντίνα του Παναγιώτη

Γαραντζιώτη Δήμητρα του Φωτίου

Γαραντζιώτης Παναγιώτης του Φωτίου

Δημητρόπουλος Αθανάσιος του Νικολάου

Σταθακόπουλος Παναγιώτης του Αναστασίου

Φωτεινογιαννόπουλος Εμμανουήλ του Ιωάννη

Φωτεινογιαννόπουλος Θεόδωρος του Δημητρίου

Χρονόπουλος Γεώργιος του Δημοσθένη

Ε΄ ΤΑΞΗ (10 ΜΑΘΗΤΕΣ)

Αγγελοπούλου Φωτούλα του Γεωργίου

Αργυροπούλου Κωνσταντίνα του Δημοσθένη

Γαραντζιώτης Νικόλαος του Ιωάννη

Γυφτόπουλος Αναστάσιος του Γεωργίου

Μίχας Γεώργιος του Παναγιώτη

Στρατικόπουλος Νικόλαος του Παναγιώτη

Τασιόπουλος Ιωάννης του Παναγιώτη

Τζαβέλλα Γεωργία του Δημητρίου

Φωτεινογιαννόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη

Φωτεινογιαννοπούλου Φωτούλα του Δημητρίου

ΣΤ΄ ΤΑΞΗ (11 ΜΑΘΗΤΕΣ)

Αδαμόπουλος Νικόλαος του Γρηγορίου

Αργυρόπουλος Αλέξανδρος του Παναγιώτη

Γεωργακόπουλος Παναγιώτης του Αντωνίου

Δημητροπούλου Αναστασία του Νικολάου

Μανωλόπουλος Διονύσιος του Αθανασίου

Ντεβές Ευστάθιος του Ιωάννη

Ντέντε Όλγα του Νικολάου

Σταθακοπούλου Δήμητρα του Αναστασίου

Τσιώρη Νικολέτα του Κωνσταντίνου

Χρονοπούλου Γεωργία του Βασιλείου

Χρονοπούλου Ελένη του Δημοσθένους

 

Παρατηρήσεις Σχόλια

1. Από την παραπάνω κατάσταση, προκύπτει ότι σε όλες τις τάξεις φοιτούσε διψήφιος αριθμός μαθητών, πλην της Δ τάξης στην οποία φοιτούσε μονοψήφιος αριθμός (8) μαθητές. Τα περισσότερα παιδιά εκείνη τη χρονιά (1965-1966) ήταν στη Β Τάξη: 8 αγόρια και 7 κορίτσια = 15 μαθητές,  γεννήθηκαν όλα το έτος 1958 και ήταν η πιο ευτυχισμένη χρονιά για το χωριό μας, γιατί ανοίχθηκε ο κεντρικός δρόμος από το Σελλά μέχρι τα Διόδια και η επικοινωνία μας με την Κυπαρισσία ήταν σύντομη γιατί γινόταν πλέον με αυτοκίνητο[1].

Ανάμεσα στα 15 παιδιά που γεννήθηκαν το 1958 είναι και η αφεντιά μου και αισθάνομαι υπερήφανος για τους συμμαθητές μου. Τους καμαρώνω όλους μέχρι σήμερα, γιατί ζήσαμε μαζί έξι χρόνια(1964 – 1970)στο Σχολείο και όλοι τους πρόκοψαν στη ζωή τους.

Με μία από τις συμμαθήτριές μου την Τούλα Παναγιωτόπουλου είμαστε και πνευματικά αδέρφια, γιατί βαφτιστήκαμε την ίδια ημέρα στο ίδιο νερό της κολυμπήθρας.

Της ζητώ συγνώμη που όχι μόνο προηγήθηκα στην κολυμπήθρα, αλλά και καθυστέρησα πολύ τη βάπτισή της, γιατί μάλωναν οι δύο παππούδες μου Θανάσης Δημητρόπουλος και Πάνος Καρυώτης για το όνομά που θα μου έδιναν. Ο πρώτος ήθελε να ονομασθώ Γιώργος για το παιδί του και θείο μου - Τσαγκάρη στην Καλαμάτα, ο οποίος πέθανε νωρίς από βρογχοπνευμονία, ενώ ο δεύτερος ήθελε να ονομασθώ Παναγιώτης για να ακούσει το όνομά του. Λύση έδωσε ο Πρόεδρος του χωριού Γιάννης Κασσέρης (νονός που μου έριξε το λάδι) και ο μπολντοζιέρης του χωριού Μίμης Φλέσσας (νονός που με βάφτισε) φωνάζοντας δυναμικά ο δεύτερος: Το παιδί θα πάρει το όνομά μου «ΔΗΜΗΤΡΗΣ» και έτσι οι δύο (2) παππούδες μου ησύχασαν.

2.Επειδή το Σχολείο μας είχε μόνο μία αίθουσα είχαμε χωριστεί σε δύο ομάδες στα μεγάλα παιδιά (Δ΄ Ε΄ ΣΤ΄ ΤΑΞΕΙΣ) και στα μικρά παιδιά (Α΄ Β΄ Γ΄ ΤΑΞΕΙΣ). Τα μεγάλα παιδιά έκαναν μάθημα πρωινές ώρες - Η καμπάνα χτυπούσε την  8:00 ώρα που σφύριζε ο δάσκαλος, γιατί μόνο αυτός είχε ρολόι. Τα μικρά παιδιά έκαναν μάθημα απογευματινές ώρες - Την καμπάνα χτυπούσε ο ψηλότερος μαθητής της έκτης (ΣΤ) Τάξης.

3. Κάθε Σάββατο και οι έξι(6) τάξεις είχαμε συνδιδασκαλία μόνο πρωινές ώρες. Στοιβαζόμασταν στα θρανία τρία-τρία ή και τέσσερα-τέσσερα παιδιά σε κάθε θρανίο για να χωρέσουμε όλα. Χωρούσαμε,  γιατί ήμασταν όλα αδύνατα.

Για να μη γίνεται φασαρία μέσα στην αίθουσα, οι τρείς(3) δάσκαλοί μας κρατούσαν από μία βέργα ροδιάς ο καθένας.

Για να επιτευχθεί η διδασκαλία του Σαββάτου οι δάσκαλοί μας είχαν εφεύρει το εξής σύστημα: Οι τρεις(3) Τάξεις έγραφαν έκθεση και οι άλλες τρεις(3)Τάξεις έκαναν μαθήματα στο πρώτο δίωρο. Στο δεύτερο δίωρο γινόταν το αντίστροφο.

Την τελευταία ώρα (12:00 - 13:00) ερχόταν ο ΠαπαΦώτης ο Καναβός και μεταγενέστερα ο ΠαπαΛιάς ο Χονδρός και μας έκαναν κατηχητικό σχολείο. Πήραμε πολλά πνευματικά εφόδια και από τους δύο Ιερείς μας. Αιωνία τους η μνήμη.

 4. Διάλειμμα κάναμε μία φορά, αλλά και το ευχαριστιόμασταν,  γιατί ήταν μεγάλης διάρκειας (45-60 λεπτά της ώρας) και ξεφαντώναμε στα παιχνίδια. Τα κυριότερα παιχνίδια μας ήταν: Το κρυφτό, το κάστρο, τα σντρόλια, το κρυφότοπο,η καραβάνα και τα πεντόβολα. Ήμασταν τρισευτυχισμένα, γιατί δεν είχαμε Ηλεκτρονικό Υπολογιστή, Τηλεόραση, Κινητό Τηλέφωνο, Ραδιόφωνο κτλ. Κάναμε φυσική ζωή, ζούσαμε μέσα στον καθαρό αέρα, τρώγαμε υγιεινές τροφές.

5. Τα μεγαλύτερα παιδιά ήταν υποχρεωμένα, στο διάλειμμα, να διαβάζουν τα μικρότερα, που είχαν κενά στα μαθήματά τους.

6. Δεν αναγράφονται τα ονοματεπώνυμα δύο παιδιών στην παραπάνω κατάσταση, τα οποία εκείνη τη χρονιά (1965-66) κανονικά θα φοιτούσαν στην Ε΄ και Δ΄ τάξη, η Γιάννα Παναγογιαννοπούλου και η Χαρούλα Γυφτοπούλου αντίστοιχα, γιατί δεν φοίτησαν στο Δημοτικό Σχολείο Σελλά, αλλά σε άλλα Δημοτικά Σχολεία της Τριφυλίας.

7. Επίσης, εκείνο που παρατηρούμε στην παραπάνω κατάσταση με τους μαθητές της σχολικής χρονιάς 1965-1966 είναι ότι από ένα σπίτι - από μία οικογένεια φοιτούσαν στο Δημοτικό Σχολείο περισσότερα από δύο αδέρφια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι γονείς μας και οι παππούδες εκείνες τις εποχές έφεραν στη ζωή από 3 και 4 έως 7 και 8 παιδιά ο καθένας.

8. Μετά το πέρας των πρωινών μαθημάτων συγκεντρωνόμασταν και οι (65) μαθητές στο «εστιατόριο» του χωριού για το μεσημεριανό συσσίτιο, που ήταν αρχικά στο σπίτι του μπάρμπα Μήτσου Αργυρόπουλου κάτω από το σπίτι του Αγροφύλακα Γιάννη Καρυώτη και δίπλα από το σπίτι του Γιώργου Γυφτόπουλου και αργότερα στο πατρικό σπίτι του παπα-Παναγιώτη Παπαευθυμίου. Άριστες μαγείρισσες η θεία Γεωργία Κατσαβού και η Θεία Γεωργία Τασούλαινα Τζαβελλα.

Πρώτοι τελείωναν το φαγητό τους ο Τάσος ο Γυφτόπουλος και ο αδερφός μου ο Θανάσης Δημητρόπουλος. Τελευταίες τελείωναν το φαγητό τους η ανιψιά μου Γεωργία Τζαβέλλα του Αθανασίου και η Ιωάννα Ντέντε.

Κάθε Παρασκευή έμενα νηστικός, γιατί το πρόγραμμα σίτισης προέβλεπε «ΠΛΙΓΟΥΡΙ» και δεν μου άρεσε καθόλου. Πήγαινα στο σπίτι μου και έκοβα μία φέτα ψωμί από τη μέση του καρβελιού για να είναι μεγάλη και έριχνα πάνω πετιμέζι. Αν έτρωγα το ψωμί με τυρί από τη Βούτα ( μεγάλο ξύλινο βαρέλι), η τιμωρία ήταν σφαλιάρες από τους γονείς μου, γιατί εκείνη την ημέρα δεν επιτρεπόταν να αρτυθούμε.

9. Το ντύσιμό μας στο Σχολείο, ήταν, όπως σε όλες τις ορεινές περιοχές της πατρίδας μας. Τα αγόρια σακάκι-παντελόνι που έμοιαζαν λίγο - πολύ με τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, ενώ τα κορίτσια έφεραν μπλε ποδιές με λευκούς γιακάδες.

Υποχρεωτικά όλα τα παιδιά στο αριστερό ημιθωράκιο φέραμε στρογγυλό σήμα διαφανές που έγραφε: ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕΛΛΑ – ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Έτσι ξεχώριζαν οι μαθητές του κάθε σχολείου στις κοινές εκδρομές μας ( ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ - ΣΕΛΛΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ - ΝΤΑΡΑ – ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ κτλ).

10. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν δεν αναφερθώ και στους τρεις (3) δασκάλους της χρονιάς αυτής:

α) Βασιλόπουλος Παναγιώτης του Γεωργίου: Άριστος παιδαγωγός, Πράος Χαρακτήρας, Συναισθηματικός άνθρωπος, Αγαπούσε όλα τα παιδιά. ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΕΡΓΑΣ ΤΟΥ.

β) Λαμπρόπουλος Παναγιώτης: Καθημερινώς πηγαινοερχόταν με τα πόδια από Κρυονέρι (Σαρακινάδα) – Σελλά και αντίστροφα είτε χιόνιζε, είτε έβρεχε, είτε έκανε κρύο ή ζέστη. Μεθοδικός, ήρεμος, καλοσυνάτος. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά. ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΕΡΓΑΣ ΤΟΥ.

γ) Κανελλοπούλου Θεοδώρα: Νεοδιόριστη δασκάλα στο χωριό μας. Έμενε στο σπίτι της Θείας Γεωργούλας (Σούγλου). Έκανε πολύ παραστατικά το μάθημα. Ήταν πάντα γλυκόλογη. Μας είχε μάθει πολλά παιδικά τραγούδια. Θα αναφερθώ μόνο σε δύο (2) επιγραμματικά που τα τραγουδούσαμε κάθε μέρα και οι τρεις μικρές τάξεις μαζί, πριν αναχωρήσουμε για τα σπίτια μας: 1) Πως ήθελα να ήμουν λουλουδάκι, τα φύλλα μου να βρέχω στο νερό… 2) Τα προβατάκια γεμάτα χάρη, τρώνε χορτάρι στην εξοχή…

Σας ζητώ συγνώμη για την πολυλογία μου, αλλά εκτιμώ ότι πολλούς Σελλαίους, διαβάζοντας αυτή τη στήλη, τους έφερα πολλές 10ετίες πίσω, θυμηθήκαμε λίγο τα παλιά μας χρόνια. Πιστεύω ότι σε κάποια σημεία των αναγραφομένων μου, άλλους τους έκανα να συγκινηθούν και άλλους να γελάσουν. Αυτός άλλωστε ήταν και ο επιδιωκόμενος σκοπός μου. Σας χαιρετώ όλους και σας εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

Με αγάπη και εκτίμηση

Δημήτρης (Μίμης) Δημητρόπουλος

 

 

---

[1] Μπροστάρης του έργου αυτού: Ο Γιατρός μας Δημήτρης Σογιόπουλος